بدون شرح...

اگر میبینی حال خودم نیستم و در خود شکسته ام
بدان که عاشقم.
اگر میبینی ساکتم ، آرامم و بی خیال
بدان که عاشقم.
اگر میبینی در گوشه ای نشسته ام چشم به آسمان دوخته ام و ستاره ها را می شمارم
بدان که عاشقم.
اگر میبینی در کناره پنجره ای نشسته ام و به صدای آواز مرغ عشق گوش میکنم
بدان که عاشقم.
اگر میبینی همیشه حال و هوایم ابری و چشمانم بارانی است
بدان که عاشقم.
اگر میبینی هنگام دعا کردن دستهایم را به سوی آسمان برده ام و با چشمان خیس حرفهایی را زیر لب زمزمه میکنم
بدان که عاشقم.
اگر میبینی همیشه سر به زیرم ، همیشه در فکر فرو رفته ام
بدان که عاشقم.
اگر میبینی گل های باغچه را یکی یکی می چینم ودسته میکنم وبا لبی خندان ترانه زندگی را میخوانم
 بدان که عاشقم.
اگر روزی دیدی دیگر در این دنیا نیستم
بدان که…
بدان که از عشق تو مرده ام!

خدا پس از تمام شدن گریه های کودک:آدم ،محبوب ترین مخلوق من..

چه زود خاطراتش رو به ازای بزرگ شدن فراموش میکنه

کاش همه مثل تو به جای خواسته های عجیب من رو از خودم طلب میکردند تا تمام دنیا در دستشان جا میگرفت.  

کاش همه مثل تو مرا برای خودم ونه برای خودخواهی شان میخواستند .دنیا برای تو کوچک است 

 بیا تا برای همیشه کوچک بمانی وهرگز بزرگ نشوی  

کودک کنار گوشی تلفن،درحالی که لبخندبرلب داشت

در آغوش خدا به خواب فرو رفت 

الو ... الو... سلام  

کسی اونجا نیست ؟  

مگه اونجا خونه ی خدا نیست؟  

پس چرا کسی جواب نمیده؟  

یهو یه صدای مهربون! ..مثل اینکه صدای یه فرشتس .

بله با کی کار داری کوچولو؟  

خدا هست؟ باهاش قرار داشتم..

قول داده امشب جوابمو بده.   

بگو من میشنوم .کودک متعجب پرسید:

مگه تو خدایی ؟من با خدا کار دارم   

هر چی میخوای به من بگو قول میدم به خدا بگم .  

صدای بغض آلودش آهسته گفت یعنی خدام منو دوست نداره؟ 

فرشته ساکت بود .بعد از مکثی نه چندان طولانی:

نه خدا خیلی دوستت داره.مگه کسی میتونه تو رو دوست نداشته باشه؟  

بلور اشکی که در چشمانش حلقه زده بود با فشار بغض شکست وبر روی گونه اش غلطید وباهمان بغض گفت :

اصلا اگه نگی خدا باهام حرف بزنه گریه میکنما  ....

دیگر به خلوت لحظه‌هایم عاشقانه قدم نمی‌گذاری ...!!

دیگر آمدنت در خیالم آنقدر گنگ است که نمی‌بینمت...

سنگینی نگاهت را مدتهاست که حس نکرده ام !

من مبهوت مانده ام که چگونه این همه زمان را صبورانه گذرنده ام ؟

من نگاه ملتمسم را در این واژه ها پر کرده ام که شاید ......

دیگر زبانم از گفتن جملات هراسیده است ...!!

می‌خواهمت هنوز

گاه چنان آشفته و گنگ می شوم که تردید در باورهایم ریشه می دواند .

اما باز هم در آخرین لحظه تکرار می کنم که...

حتی اگر چشمانت بیگانه را بنگرند ,

حتی اگر دستانت مرا جستجو نکنند ,

می ‌خواهمت هنوز ...

به گمانم در ورای این کلمات می خواستم بگویم که ...

دلتنگت شده ام به همین سادگی

صدای چک چک اشکهایت را از پشت دیوار زمان میشنوم

و میشنوم که چه معصومانه در کنج سکوت شب

برای ستاره ساز دلتنگی میزنی

و من میشنوم می شنوم هیاهوی زمانه را که تو را از پریدن

و پر گشودن باز میدارد

ای شکوه بی پایان من

ای طنین شور انگیز

من میشنوم

به آسمان بگو که من میشکنم! هر آنچه تو را شکسته

و میشنوم هر آنچه در سکوت تو نهفته

دیشب که رفتی زندگیم سیاه شد

غصه تو قلب عاشقم  زیاد شد

ماتم نشست تو قلب پاره پاره ام

خاطره ها یه هو اومد به یادم

یادم اومد روزی که همو دیدیم

یادت میاد کجا به هم رسیدیم؟

من که همیشه خاطره اش یادم هست

یه بغضی اون روز تو دل من نشست

انگار همون روز فهمیدم جدایی

یه روز میگیره از ماهم سراغی

یه روزی قول دادی پیشم بمونی

برام از عشق و عاشقی بخونی

گفتی که بردمت بالا تا ابرا

نمیذارم بیوفتی از اون بالا

آروم میذارمت زمین بعد میرم

راحت باشه خیال تو قول میدم

نمیذارم غم بشینه تو چشات

اشکاتو پاک کن الهی من فدات

حالا کجایی ببینی که غصه

ریشه امو ازتو زده و سوزونده

تنها میشینم گوشه اتاقم

با عکس تو میگذره روزگارم

حرف میزنم اندازه یه دنیا

براش میگم از مردن یه رویا

رویای موندنت پیش چشمام

میشکنه بغضمو یه هویی تو صدام

سلام

امروز و امشب آخرین برگ از درخت زندگی من که به فصل خزان رسید هم افتاد و تنها تر از همیشه تک درختی در میان دشتی خشک و بی اب و الف ایستاده ام تا چوب بربیاید من رو قطع کند اما چرا اینقدر دیر . فصل خزان هم رو به پیان می باشد . با افتاد این برگ فهمیدم که چقدر تنهام اما وقتی به عقب نگاه می کنم . می بینم که خودم باعث این تنهایی هستم . سردمه . دارم می لرزم . نه از سوز سرمای زمستان بلکه از تنهایی بغض گلوم رو گرفته داره خفم می کنه داره داغونم می کنه . می خوام خودم رو یک جوری خلاص کنم اما ریشه هام طوی خاک من رو محکم گرفتن . ریشه هایی که اگر نبودن تا الان سالها پیش افتاده بودم . بله پدر و مادرم رو می گم . که تا حالا در مورد اون ها فکر نکرده بودم . درست مثل یک درخت مثل یک گیاه که از یک هسته نر و ماده تشکیل میشن و ریشه پیدا می کنن ما انسانها هم مثل اونها هسته دارم . ریشه داریم . اما الان که دارم فکر می کنم می بینم که چقدر از اونها دورم . درام می بینم که واقعا چقدر به اونها ظلم کرده اما به همه اطرافیانم با رفتنم از خانه با دور بودن 1 سالم از خانه پیر کردن مادرم و پدرم در اوج جوانی و تحمل دوست خوبم یار صادقم یار وفادارم کسی که چند سال کنارم بود اما هیچ وقت درکش نکردم . اما الان می بینم که چقدر بهش ظلم کرده ام . امید وارم من رو ببخشه . امروز که از دستش دادم با اینکه چند ساعت بیشتر نیست دارم می فهمم که چه گلی رو از دست دادم . اما اون گل باید بفهمه که کنار من هیچ وقت خودش رو نمی تونست نشون بده هیچ وقت نمی تونست بوی خوش خودش رو به روخ همه بکشه . من اون رو پژمرده می کردم . دلم گرفته از خودم از زندگیم . من فکر می کنم همه چیز دارم . اما زندگی بدون عشق معنی نداره . زندگی بدون عشق سیاه . هیچ رنگی در اون وجود نداره . رفت خدا پشت و پناهش دلم گرفت از رفتنش ولی همیشه چشمام به آسمونه و گونه ها همیشه خیس که خدا هر چه دارم رو بگیر و بده اون . حتی جونم رو که فکر می کنم عزیز ترین دارایی هر انسانه . این نفس هام رو بگیر و بده به اون .