در کوچه پس کوچه های شهرغم گم شده بودم ناگهان به دنبال طنین صدای گرم و پرمهرت
به شهر تو رسیدم ،به شهر پر از عشق و صداقت.
تو معنای واقعی دوست داشتن را با صبوری به من آموختی. تو مرا به باور رساندی به باور
آن همه عشق و زیبایی.
ای مهربون عاشق تو خود زندگی هستی ،من عاشق تر از همیشه دیده در انتظارم. بی تو این
قلب عاشق من بی قراره ،ای هم نفس چقدر زیباست با تو نفس کشیدن.
ای نازنین ترین یار بین من و عشق تو فاصله ای نیست.عشق تو در خاطر من است من زنده ام
به یاد تو. ای مهربون عاشق همیشه با من بمان، همیشه با تو هستم چون سایه لحظه لحظه در
کنارتم. در خاطرت نگه دار عهدی که با تو بستم.
دوست داشتن را در چشمان عاشقم بخوان وجود تو و گرمای صدایت به من خسته زندگی
می بخشد.
می پرستمت تویی که وجود منی،میخوام تا ابد با تو باشم برام فرق نمیکنه کجا باشم فقط
با تو باشم. می خواهم دستهایم را در میان دستانت بگیری تا برای کبوترهای قلبمان آشیانه
محبت را بنا سازیم. هر بار که موسیقی دلنشین لبانت آواز عشق را سر داد،قناری قلبم
عاشق تر از همیشه شد.
می خواهم لحظه ای را که در کنارت بنشینم سر رو شانه هایت بگذارم از عشق تو از داشتن
تو اشک شوق ریزم. منتظر لحظه ای هستم که تو را در آغوش گیرم و با تمام وجودم عشقم و
قلبم را به تو هدیه کنم. دوستت دارم و می خواهم در کنار من بمانی.
می خواهم تو آفتابم باشی و من قول میدهم بارانت باشم. وقتی نیمه شب تنهاترم توهمچون
ماه می تابی بر چشمان ترم.
تویی مونس شبهای دلم ،یادگار روزهای شیرین من با تمام وجود دوستت دارم.

توی  ظلمت این شب سیاه

فقط دنبال دست های تو میگردم

اما ...

تنهایی چه مهربان دستم را می گیرد

لبخند میزند و به گرمی دستم را میفشارد

آه آشنای قدیمی ام چه خوب حداقل تو اینجایی

آن قسمت از روحت را که دم دست بقیه است نمی خواهم
 آن قسمت ها را که بار هاداده ای وپس گرفته ای باشدبرای همان هایی که...
به من آن تکه از روحت را بده که از روز ازل تنها وتنهابرای من نگهش داشته ای
بگذار قله های فتح نشده اش را فتح کنم
بگذار بر تو بوزم و بگذرم
بگذار تا مانند نسیم باشم و نباشم
بگذار بال هایت را باز کنم
با من پرواز کن
پرواز زیبایی من است

از ته دلم مینویسم ....

می دونستم که یک روز جای من با تو عوض میشه

تو دونبال من می دویی من هم فرار می کنم .

مثل 1 یا 2 سال پیش که من برای به تو رسیدن

دست به چه کارایی می زدم ولی من برای تو

هیچ عرضشی نداشتم یا لااقل من رو به عنوان

یک عاشق قبول نداشتی تو زندگیت رو می کردی

بدون این که به نیاز های من دقتی داشته باشی

اما الان که کاسه صبرم لبریز شده دیگه نمی خوام

اون راهی رو ادامه بدم که با من نبودی میخوام راهی رو

برم که تو دونبالم بدویی نه من .

تا حدودی موفق شدم اما نمی دونم که چرا دوست ندارم .

اره دیگه دوست ندارم الان که به این نقطه رسیدم . دیگه دوست

ندارم . ازت نفرت دارم . فکر نمی کردم به این حد ازت بدم بیاد که

نه جواب تلفن و نه جواب اس ام اس رو بدم .تو به تمام شماره های من

که داری زنگ می زنی . یا به تمام دوستهای من که میشناسیشون

زنگ می زنی تا من رو پیدا کنی و به همه می گی که اشتباه کردی

ام دیگه فایده ای نداره . الان دیگه کسی رو طوی زندگیم دارم که

خیلی دوستش دارم .

دلم برات تنگ شده ...

اما من ... من میتونم این دوری رو تحمل کنم ...

به فاصله ها فکر نمیکنم ...

میدونی چرا؟؟

آخه ... جای نگاهت رو نگاهم مونده ...

هنوز عطر دستات رو از دستام میتونم استشمام کنم ...

رد احساست روی دلم جا مونده ...

میتونم تپشهای قلبت رو بشمارم ...

چشمهای بیقرارت هنوز دارن با من حرف میزنن ...

حالا چطور بگم تنهام؟؟

آره ! خودت میدونی ... میدونی که همیشه با منی ...

میدونی که تو برای من توی در لحظه لحظه های من جاری هستی ...

آخه تو ، توی قلب منی ...

آره ، تو قلب منی ...

برای همینه که همیشه با منی ...

برای همینه که حتی یک لحظه هم ازم دور نیستی ...

برای همینه که میتونم دوریت رو تحمل کنم ...

آخه هر وقت دلم بر ات تنگ میشه ...

هر وقت حس می کنم که دیگه طاقت ندارم ...

دیگه نمیتونم تحمل کنم ...

دستامو میذارم رو صورتم و یه نفس عمیقی میکشم ...

دستامو که بو میکنم مست می شم ...

 مست از عطرت ...

صدای مهربونت رو میشنوم ...

و آخر همهء اینها ...

به یه چیزایی میرسم ...

به عشق و به تو ...

آره ... به تو ...

اونوقت دلتنگیم بر طرف میشه ...

اونوقت تو رو نزدیکتر از همیشه حس میکنم ...

اونوقت دیگه تنها نیستم ...

خسته از بغض ناگشوده ی شبانه ام 

و پراز واژه ی تکراری تنهایی و اشک 

آسمان گرفته است

دل من هم... 

نگاه نمی کنی

آرام آرام دور می شوی

بغض آسمان می ترکد؛

می بارد

دل من هم...

سلام ....

فقط می تونم بعد از گذشت 6 ماه از اخرین دست نوشتم . به تمام دوستان خوبم که تمام این مدت با گذاشتن کامندهای پر مهر و دوست داشتنی برای من . شوقی رو در من ایجاد می کرد که هر چه سریعتر بتونم کارهام رو سرو سامان بردم . ولی نتونستم به دلیل مشغله زیاد و دسته تنها بودن . در انجام کارهام بتونم دست نوشته ای بنویسم و با دوستان گلم ارتباط داشته باشم . ولی الان که می تونم بنویسم و وقت بیشتری رو دارم تا به وبلاگم برسم . از این به بعد می تونم راحت تر بنویسم . در آخر باز هم از همه شما دوستان گلم که من رو تنها نگذاشتین تشکر می کنم .

پنجره باز میکنم به هیچ کجا.  

 آسمان که هیچ, ستاره هم ندارد شبهای اینهمه اندوه.     

 میخواهم به انتظار تو بنشینم هزار برگ از

 خاطراتم را. بی تو میفهمم دعاهای مادربزرگ زیاد

 هم به درد بخور نبودند. دستم چه کوچکست امروز...

فکر میکردم اگر پرسیدند چرا مینویسی

 چه جوابی میدهم. مینویسم:

در زندگی زخم هایی هست که

مثل خوره روح را در انزوا میخورد.

حرف هایی که اگر گوشی بود برای شنیدن میگوییم.

اینها را بگویید دست نوشته های دلتنگی یک تنها

دیروز کنار مترسک های ترسو منتظرت بودم.

لا به لای رقص گندم زار زرد.

با چمدانی که به اندازه نگاه کلاغ های انتظار

 سنگین بود. چند روز پیش چهار سال شد که مشق های

 تنهاییم راخط خطی میکنم.حالابه چشم های جاده ردپای رفتنم

را کوک میزنم. دیروز منتظرت بودم...نیامدی...