یه روز بهم گفت: «می‌خوام باهات دوست باشم؛

آخه می‌دونی؟ من اینجا خیلی تنهام». بهش لبخند زدم

و گفتم: «آره می‌دونم. فکر خوبیه.من هم خیلی

تنهام». یه روز دیگه بهم گفت: «می‌خوام تا ابد

باهات بمونم؛ آخه می‌دونی؟ من اینجا خیلی تنهام».

بهش لبخند زدم و گفتم: «آره می‌دونم. فکر خوبیه.من

هم خیلی تنهام». یه روز دیگه گفت: «می‌خوام برم یه

جای دور، جایی که هیچ مزاحمی نباشه. بعد که همه

چیز روبراه شد تو هم بیا. آخه می‌دونی؟ من اینجا

خیلی تنهام». بهش لبخند زدم و گفتم: «آره می‌دونم.

فکر خوبیه. من هم خیلی تنهام». یه روز تو نامه‌ش

نوشت: «من اینجا یه دوست پیدا کردم. آخه می‌دونی؟

من اینجا خیلی تنهام». براش یه لبخند کشیدم و

زیرش نوشتم: «آره می‌دونم. فکر خوبیه.من هم خیلی

تنهام». یه روز یه نامه نوشت و توش نوشت: «من

قراره اینجا با این دوستم تا ابد زندگی کنم. آخه

می‌دونی؟ من اینجا خیلی تنهام». براش یه لبخند

کشیدم و زیرش نوشتم: «آره می‌دونم. فکر خوبیه.

من هم خیلی تنهام».

حالا دیگه اون تنها نیست و من از این بابت خیلی

خوشحالم و چیزی که بیشتر خوشحالم می کنه اینه که

نمی دونه من هنوز هم خیلی تنهام ...

تقدیم به اونکه من را با تنهائیام تنها گذاشت

حس میکنم دیگه دوسم نداری
حس میکنم زیادیه وجودم
چرا به این زودی ازم بریدی
من که گل ِ سر سبدِ تو بودم
حس میکنم توو این روزا نمیخوای
یه لحظه هم حتی منو ببینی
کاش میدونستم عشق ِ دیروز ِ من
فردا که شد تو با کی همنشینی
دوسم نداری میدونم دوسم نداری
اما توو چشمات میخونم که بیقراری
خدا کنه که برگردی تو پیشم
بدونِ تو من دیوونه میشم
دوسم نداری میدونم دوسم نداری
اما توو چشمات میخونم که بیقراری
خدا کنه که برگردی تو پیشم
بدونِ تو من دیوونه میشم
حس میکنم حضور ِ من کنارت
باعث ِ دلخستگی تو باشه
شاید سفر رفتن ِ من یه فصل ِ تازه ای از زندگی ِ تو باشه
حس میکنم باید ازینجا برم
جایی که هیشکی راهشو بلد نیست
باید برم که قدرمو بدونی
یه مدتی تنها بمونی بد نیست
حس میکنم دیگه دوسم نداری
حس میکنم زیادیه وجودم
چرا به این زودی ازم بریدی
من که گل ِ سر سبدِ تو بودم
دوسم نداری میدونم دوسم نداری
اما توو چشمات میخونم که بیقراری
خدا کنه که برگردی تو پیشم
بدونِ تو من دیوونه میشم
دوسم نداری میدونم دوسم نداری
اما توو چشمات میخونم که بیقراری
خدا کنه که برگردی تو پیشم
بدونِ تو من دیوونه میشم

یادته می گفتی دوستت دارم سرم را پایین انداختم و گفتم نظر لطفته سرم رو بالا آوردی تو چشام نگاه کردی و گفتی:نظر لطفم نیست نظر دلمه.تکرار اون نگاه و اون جمله که هیچوقت برام تکراری نمی شه باعث شد که دل من هم صاحب نظر بشه و منو مجبور کنه که بهت بگم:دوستت دارم مگر دوستت نداشتم پس چرا حالا تنهام آغوش من برای توست. یکی از ما دروغ می گفت ولی هنوز همانقدر برایم عزیزی که نمی توانم تهمت این دروغگویی رو به تو بزنم. آری!من دروغ می گفتم دروغی به وسعت تمام بی تو ماندن هایم دروغی به وسعت تمام دلتنگیهایم من دوستت نداشتم من دیوانه وار عاشقت بودم و من تو را با ذره ذره وجودم می پرستیدم و می پرستم. کاش می دانستی این شقایق زخمی روزی آرام بر دستت خواهد مرد و تو با دلی غمگین اشکهای گرمت را به جنازه سرد شقایق هدیه می دهی.یادت هست؟

با سلام خدمت تمام دوستان خوبم .

من چند وقتی بود حدود یک ماه که نمی تونستم بنویسم اصلا دستم به نوشتن نمی رفت .

اما با دیدن وبلاگ یکی از دوستان دوباره به نوشتن کردم . به امید دیدار شما در وبلاگ خودم و

خواندن نظرات شما در این وبلاگ .