سلام به همه دوستان خوبم

امروز یکی از دوستای خوبم به نام محدثه خانم نظرش رو در مورد یادداشت هام گذاشته و من رو خیلی خوش حال کرده .از ایشون تشکر می کنم و از شما دوستان عزیز هم درخواست می کنم که نظر خودتون رو بزارید تا من دل گرم تر بشم تا بیشتر بنویسم . هر چند که من برای نظر گذاشتن شما این کار رو نکردم و نمی نویسم اما خوب بی تاثیر نیست.

خوش باشید .

انقدر سریع اتفاق میفته که خودتم نمی فهمی؟؟...یه روزی انقدر دوسش داری که حاضری به خاطرش از همه چیزت بگذری...از غرورت...از خوشیات...حتی از زندگیت...حاضری برای اینکه او راحت باشه...شاد باشه...خسته نشه...ناراحت نشه...غصه نخوره...هر کاری بکنی....خودت عذاب بکشی ولی گریه شو نبینی......وای که چه روزایی گذشت که به خاطرش غصه خوردی...گریه کردی...از نامهربونیهاش...بی وفایی هاش...غرور بیجاش...دلت شکست ولی به روی خودت نیاوردی...هر چقدر او نامهربونی کرد تو مهربونی کردی....هر قدر ناز کرد نازشو کشیدی...به خودت می گفتی وقتی از محبت و صداقتم مطمئن بشه همه چیز خوب میشه...چه روزایی که به امید دیدنش گذروندی...و چه شبایی که از غصه ی دوریش تا خود صبح بی صدا اشک ریختی...ولی راستش هر آدمی یه ظرفیتی داره...وقتی از حدش بگذره دیگه محبت کردنم بی معنی میشه....گاهی وقتا انقدر به یکی خوبی می کنی که دیگه فکر می کنه این مهربونیا وظیفته...اونوقته که یه چیزی ته دلت می شکنه...انقدر جواب مهربونیاتو با نامهربونی میده...انقدر در جواب لبخندت اخم می کنه ...و انقدر احساس و فکر و قلبتو به بازی می گیره.......که....که کم کم حس تو عوض میشه...دوباره غرورت واست مهم میشه....دیگه حاضر نیستی به خاطرش غرورتو خرد کنی....دیگه از دیدن اشکاش کلافه نمیشی....دیگه با نگاه کردن به چشاش دلت هری نمی ریزه پایین...دیگه نازشو نمی کشی....آره....دیگه دیدنش واست رویا نیست...دیگه از تماس دستاش و حس حرارت بدنش احساس خوبی نداری....دیگه از دوریش غصه نمی خوری...حالا می فهمی که چقدر از لحظه ها و روزاتو به خاطرش حروم کردی...و حسرت میخوری....چون...چون....دیگه دوسش نداری

در جواب نامه ی تو
نارفیق از تو نوشتم
از تو که شد با تو آغاز
لحظه لحظه سرنوشتم

رفتی اما کردی یادم
آخه یار با وفاتم
واسه فهمیدن حرفات
منو کم داری فداتم

تنهایی دستای ما
با دست هم شد آشنا
با هم تپید قلبای ما
از هم شدیم اما جدا
به من بگو آخر چرا ، چرا ؟!

با نگاه مهربونت
قفل قلبمو تو بستی
ساز تو تار دلم بود
زدی تارمو شکستی
واسه ویرون شدن ما
می زدی تیشه دو دستی
باورت نمیشه اما
خود تو عهدو شکستی
حالا اینجا تک و تنها
پرپر گذشته هاتم
نارفیقانه بریدی
ول من هنوز باهاتم

هر دو مون تنهای تنها
هر کدوم یه جای دنیا
جای تو خالی اینجا
جای من خالیه اون جا

با هم اینجوری نبودیم

اصلاً قرار نبود اینجوری باشیم

قصه ما قصه عشق وعاشقی نبود اما...

چقدر زیبا گفته اند :عشق یک حادثه است

راه دوری است و پایی خسته

تیرگی هست و چراغی مرده

می کنم ? تنها ? از جاده عبور :

دور ماندند ز من آدم ها

سایه ای از سر دیوار گذشت ?

غمی افزود مرا بر غم ها

فکر تاریکی و این ویرانی

بی خبر آمد تا با دل من

قصه ها ساز کند پنهانی

نیست رنگی که بگوید با من

اندکی صبر سحر نزدیک است

هر دم این بانگ بر آرم از دل :

وای این شب چقدر تاریک است !

خنده ای کو که به دل انگیزم ؟

قطره ای کو که به دریا ریزم ؟

صخره ای کو که بدان آویزم ؟

مثل این است که شب نمناک است

دیگران را هم غم است بر دل

غم من لیک غمی عمناک است

از درت روی نتــــــــابم ، چه بخوانی ، چه برانی

دل من میل تـــــــو دارد ، چه بجوئی چه نجوئی

دیده ام جـای تــــو باشد ، چه بـمانی ، چه نـمانی

مـن کـه بیمار تـــــو هستم ، چه بپرسی چه نپرسی

جان به راه تـــــــو سپارم ، چه بدانی ، چه ندانی

میتوانی به همه عـمر ، دلم را بفریبی

کاش گناه دلشکستن اعدام بود .. کاش مثل قانون مجازات دزدی و قتل و زنا .. برای قلب شکستن هم جرم سنگینی وجود داشت .. کاش برای اونهایی که با افتخار به زیبایی و کمالشون به خودشون اجازه میدادن پا روی قلب مردم ساده لوح بزارن هم یه مجازات سختی وجود داشت که بترسودشون .. شاید دنیا اونموقع شاهد اشکهای کمتری میشد .. شاید ما اونموقع گریه نمیکردیم

سلام

امروز پنجشنبه هستش از صبح که از خواب بیدار شدم خودم رو تا الان که دارم این مطلب رو می نویسم مشغول کردم که یاد روزهایی که داشتم نیوفتم به روزهایی که خوش بودم

بگذریم . خوش باشید

سلام

نمیدونم چرا این جوری شد که انقدر افسرده شد . تنها شدم . البته بهتون بگم شاید باور نکنید اما وقتی تنهام واقعا لذت می برم از تنهایی ولی باورم نمی شه که من که

زمانی شاد ترین ادم روی زمین بودم همه دوستام به من حسودی می کردن . بگذریم من با نوشتن این وبلاگ می خوام یک جوری خودم رو خالی کنم و یک جورایی درد دل کنم

البته با فرد خواصی نه با خودم . با تنهایی خودم . به یاد کسی بنویسم که خیلی زیاد در تنها شدن من تاثیر داشته و داره . در آخر هم برای هم دوستان آرزو می کنم که با خواندن این مطالب که در آینده در این وب لاگ می زارم خوششون بیاد. خوش باشید .