حس میکنم دیگه دوسم نداری
حس میکنم زیادیه وجودم
چرا به این زودی ازم بریدی
من که گل ِ سر سبدِ تو بودم
حس میکنم توو این روزا نمیخوای
یه لحظه هم حتی منو ببینی
کاش میدونستم عشق ِ دیروز ِ من
فردا که شد تو با کی همنشینی
دوسم نداری میدونم دوسم نداری
اما توو چشمات میخونم که بیقراری
خدا کنه که برگردی تو پیشم
بدونِ تو من دیوونه میشم
دوسم نداری میدونم دوسم نداری
اما توو چشمات میخونم که بیقراری
خدا کنه که برگردی تو پیشم
بدونِ تو من دیوونه میشم
حس میکنم حضور ِ من کنارت
باعث ِ دلخستگی تو باشه
شاید سفر رفتن ِ من یه فصل ِ تازه ای از زندگی ِ تو باشه
حس میکنم باید ازینجا برم
جایی که هیشکی راهشو بلد نیست
باید برم که قدرمو بدونی
یه مدتی تنها بمونی بد نیست
حس میکنم دیگه دوسم نداری
حس میکنم زیادیه وجودم
چرا به این زودی ازم بریدی
من که گل ِ سر سبدِ تو بودم
دوسم نداری میدونم دوسم نداری
اما توو چشمات میخونم که بیقراری
خدا کنه که برگردی تو پیشم
بدونِ تو من دیوونه میشم
دوسم نداری میدونم دوسم نداری
اما توو چشمات میخونم که بیقراری
خدا کنه که برگردی تو پیشم
بدونِ تو من دیوونه میشم

یادته می گفتی دوستت دارم سرم را پایین انداختم و گفتم نظر لطفته سرم رو بالا آوردی تو چشام نگاه کردی و گفتی:نظر لطفم نیست نظر دلمه.تکرار اون نگاه و اون جمله که هیچوقت برام تکراری نمی شه باعث شد که دل من هم صاحب نظر بشه و منو مجبور کنه که بهت بگم:دوستت دارم مگر دوستت نداشتم پس چرا حالا تنهام آغوش من برای توست. یکی از ما دروغ می گفت ولی هنوز همانقدر برایم عزیزی که نمی توانم تهمت این دروغگویی رو به تو بزنم. آری!من دروغ می گفتم دروغی به وسعت تمام بی تو ماندن هایم دروغی به وسعت تمام دلتنگیهایم من دوستت نداشتم من دیوانه وار عاشقت بودم و من تو را با ذره ذره وجودم می پرستیدم و می پرستم. کاش می دانستی این شقایق زخمی روزی آرام بر دستت خواهد مرد و تو با دلی غمگین اشکهای گرمت را به جنازه سرد شقایق هدیه می دهی.یادت هست؟

با سلام خدمت تمام دوستان خوبم .

من چند وقتی بود حدود یک ماه که نمی تونستم بنویسم اصلا دستم به نوشتن نمی رفت .

اما با دیدن وبلاگ یکی از دوستان دوباره به نوشتن کردم . به امید دیدار شما در وبلاگ خودم و

خواندن نظرات شما در این وبلاگ .

چو عاشقی میشدم گفتم ربودم گوهر مقصود

ندانستم که این دریا چه موج خون فشان دارد.

....شعر من کوچه پیچا پیچیست.....

....کوچه باغیست که تنها یک شب....

....تو از ان گذشتی مغرور سالها می گذرد....

سالها در نظر کوچه نگاه دیوار

دیده و بس رهگذران را خاموش

دیده و بس رهگذران را پر شور

لیک ای رهگذر یک شب این کوچه من

جای پای تو در این کوچه هنوز به جا مانده...

پنجره را که می گشایم

بوی یاس اتاق را پر می کند!

نسترن ها

سر بر شانه دیوار به خواب رفته اند....

نسیم

چون شبگردی سلانه سلانه کوچه های شهر را جستجو می کند.....

وتو..........

چشمای دریاییت را که به من می دوزی

واژه ها در دلم جوانه می زنند!

نزدیکی....

انقدر نزدیک که تا قلم به دست می گیرم

تمام دفترم

پر تصویر   تو    می شود!

چه اعجازی در این کلمه دو حرفی است.......نمی دانم!

امشب

احساس می کنم چیزی در من متولد می شود!

چیزی در درونم حرکت می کند........

مثل یاد تو

مثل خاطرات بو دن تو

مثل چشمای دریایی تو!

وای.........

داری به قلبم اسباب کشی میکنی !

ای اشنای غریبه، منجی دل خسته

توی تنهایی و غربت

پشت اون کلبه ی وحشت

بعد حس سرد بارون

خداتورو به من داد.......

میون وحشت و تهدید

شایدم تو اوج تردید

بعد مردن ستاره

خداتورو به من داد.......

واسه زخم بی کسی هام

واسه ی دل واپسی هام

با یه قلب پاره پاره

خداتورو به من داد.......

خدا تورو به من داد... تا تنهایی نمیرم ....

تا وقت گریه کردن بهونتو بگیرم

خداتورو به من داد.... تا عاشقش نباشم

غصه ی عشق اونو،  رو زندگیم نپاشم

خداتورو به من داد.......تا دستمو بگیری

کاشکی دیوونگی مو،  تو هم به دل نگیری

خداتورو به من داد....... تا مونس شبام شی

وقتی که دلتنگتم ، همدم غصه هام شی

خداتورو به من داد....... تا که نشم نا امید

ابرای گریه بشن از تو چشام ناپدید

خدا تورو به من داد ... تا عاشق تو باشم

تا اخر زندگیم،  تو حسرت تو باشم!

دلم حکایت دستی تهیست میدانم

و هیچ کس مثال تو خوب نیست میدانم

من و گدایی یک مشت خاطره از تو

چقدر این خاطره ها ماندنیست میدانم

اگر حلال کند این چشم های خیسم را

برای بودن با تو هراس نیست میدانم

حریص تهمت شیرین قلب خسته ی من بود

و عشق تهمت تلخ این همه خستگیست میدانم

کسی که رحم نمود بر بی کسی چشمم

به جز نگاه متین تو نیست میدانم

تو از شکیب نگاهم غرور را خواندی

و غرور پاسخ این همه بچگیست میدانم!

تو خط فاصله ی مرگ تا دلم بودی

و عشق تو هر لحظه خواندنیست میدانم

تو با صدای پای کدامین ستاره آمده ای؟

که مشق شبم همه شعر عاشقیست میدانم

میان کلبه ی خاموش این دلم جز تو

دگر برای کسی جا نیست میدانم

هنوز شهر غبار آلود چشمانم

به یاد هوای چشم تو ابریست میدانم

به چشمه بگویید جوششش تنها

برای رفع عطش و تشنگیست میدانم

میان همهمه های این شهر شلوغ

سکوت تعبیر این همه سادگیست میدانم!

میان این همه فاصله میان این همه غم

چاره فقط بغض و گریه های بی کسیست میدانم

ببین که خسته ام از این همه تقصیر

گناه دلم جز عشق تو نیست میدانم!!!

با آنهمه فروغ مهتاب نگاه تو

دگر میان شبم ستاره پیدا نیست میدانم

کسی که تقسیم می کند شب من را

میان مهتاب و ستاره جز تو کیست میدانم

همان که طراوت عشق را در تبسم دید

همان که میان خنده ها گریست میدانم

اگر دلم از غم نمرد به خاطر او بود

همو که حاصل بخشندگیست میدانم

به حجم خاطره هامان قسم بمان با من

که از جهنم من تا بهشت راه نیست می دانم

دوباره حرف دلم نا تمام می ماند

و درد در دل من ماندنیست میدانم!!!

به ستاره ها میگم همیشه دنبالت باشن

همیشه مواظب گرمی خنده هات باشن

بهشون میگم که هیچ وقت تورو تنها نذارن

جای من همیشه حامی صدای پات باشن

به ستاره ها میگم نورشونو فدات کنن

چشمک نگاشونو سایه بون چشات کنن

به ستاره ها میگم به جای من باشن باهات

همیشه همراه تو باشن تو اوج غصه هات

به ستاره ها میگم مثل من عاشقت باشن

همیشه دشمن و نفرینگر دشمنات باشن

به ستاره ها میگم مواظب چشات باشن

وقتی که ابری میشن اونا واست نور بپاشن

به ستاره ها میگم  ستاره باشن تو شبات

مثل من اونا نباشن تا همیشه چش به رات

کاشکی باور بکنی که خیلی زود عادی شدی

واسه ی تنگ بلور قلب من ماهی شدی

اما تو از دل من شاکی نباش مثال من

من تورو می خواستم اما تو نبودی مال من

می دونم وقتی بری واسه همیشه به سفر

دل من گم میشه توی چشمای یه همسفر

تو اگه بری ولی بازم واست دعا میگم

درد خواستن تورو فقط به اون خدا میگم

از خدا می خوام که هر جا که باشی شادت کنه

و خدا نذاره هیچ کس تورو غمگین بکنه

نکنه بگی بری منم میرم مثال تو

من اگه برم عزیز ستاره ها برای تو