دلتنگی های آدمی را باد ترانه میخواند.......

مجتبی ::دوشنبه 87/10/16 ساعت 11:22 صبح

این روزها کارم شده زمزمه کردن این بیت شعر خیلی احمقانه به نظر میرسه که در طول شبانه روز فقط همین بیت شعر رو زمزمه کنم.. نمیدونم چی بگم و چی بنویسم .. ازهمه اونهایی که توی این چند روز با حرفهاشون من دلداردی دادن خیلی ممنونم مخصوصا یه مریخی و مسافر که همیشه با حضور گرمشون من شرمنده می کنن و من از هر دوتاشون معذرت میخوام اگه بهاشون بد برخورد کردم آخه وقتی آدم توی شرایط روحی مناسبی نباشه و بعدش هم نخواد که کسی بفهمه این میشه که مثل این هاپو ها میشه دیگه همه اش به این ملت گیر میده ..بعدش هم که میخواد درستش کنه بدتر گند میزنه.... تو روخدا می ببیند حال روز من ..
آخه چی بگم من، همه اش میگن تو ساکتی حرف نمی زنی درد دل نمی کنی،صحبت کن شاید آرام بشی..من چی باید بگم وقتی که من مثل بچه آدم سرم انداختم پایین داشتم زندگی می کردم نه کاری به کار کسی داشتم نه چیزی ولی این آدمها نمیذارن دیگه . آخه من به چه زبونی بگم که بذارید تو خودم باشم، بذارید تو تنهاییم باشم، خوب من چیکار کنم این آدمها نمیذارن . دیگه تقصیر من نیست .. من نمیخواستم آندفعه توی این بازی شرکت کنم ولی بازور من شرکت دادن ... من هرچی گفتم بلد نیستم .من هنرپیشه خوبی نیستم ولی قبول نکردن تازه جاتون خالی نقش اول رو هم بمن دادن .. این شد که اینطوری میشه دیگه . قاطی میکنه، دلتنگ میشه، دیوانه میشی حالا یکی هم که پیدا میشه نیتش خیر میخواد بهات حرف بزنه بعدش هم میپری به اون آخه اون که گناهی نداره ... تو برو عقده ات سر کسی خالی کن که بهات اینکار کرده ..اگه هم زورت نمیرسه (که میدونم میرسه) پس چرا به کسی دیگه گیر میدی...شرمنده ام بخدا!!!!
این زندگی مثل یه طوفان میمونه وقتی که شروع می کنه ریگهای روانش رو به همه جا مینداز و حالا تو موندی با این همه ریگ .. نمیدونی چیکار کنی؟ اصلانمیدونی از این زندگی چی میخوای؟ اینجا در سینه ام عشق به زندگی پرنده ای اسیری است در تنگترین و سوزناکترین قفس مرگ!
من توی این زندگی مثل بیماری میمونم که بدون هیچ پرستاری در بستر زجر جان میدهد، در این کویر میتوان تا بینهایت را ببینی، هموار، هموار و این همواری ترا با خاطرات جانگدازی قرین میکند که تا مغزاستخوانت را می سوزاند. در دیار ناکامیها، گرچه باد هوای گلهای بهاری را با خود دارد و گرچه خاک زبان یکرنگی وصداقت است و گرچه آسمان پاک وگسترده است اما در هر کدام جای خالی امید پیداست ، به کجا میتوان گریخت؟ روزی اینهمه را درعنصر امید خالصه کرده بودم ولی نمیدانم کدام اسید عنصر مرا درخود حل کرد، و بدنبال آن باز مانده های وجودم در ظرف هستی ، خالی از شکل وتعلق شد......
وقتی دل پرنده شکست ، تنها شد، نور و صدا هم رفتند او ماند و یک سکوت بزرگ!!.

کلمات کلیدی :

نوشته های دیگران()

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

کمی نزدیکتر
بهونه
معنی کردن عشق
وقتی ادم دلش می گیره
تبریک ولینتاین
عشق بی پایان
ازدواج
باز دوباره دلم گرفته
پیست موتور سواری
[عناوین آرشیوشده]